habitué

habitué (język angielski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) stały bywalec, częsty bywalec, bywalec

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) habitue, regular

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. habitué

uwagi:

źródła:

habitué (język francuski)

wymowa:

IPA: [a.bi.tɥe]

​

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) imiesłów bierny (participio) od habituer

przymiotnik

(2.1) przyzwyczajony, nawykły, przywykły

rzeczownik, rodzaj męski

(3.1) stały bywalec/klient

odmiana:

(2.1) lp habitué m, habituée ż; lm habitués m, habituées ż

(3.1) lm habitués

przykłady:

(2.1) Je ne suis pas habitué à ce genre de situation. → Nie jestem przyzwyczajony do tego typu sytuacji.

(3.1) Les habitués de ce bar sont des amis de longue date. → Stali klienci tego baru są przyjaciółmi od wielu lat.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. habitude ż, habituée forma żeńska

przym. habituel

czas. habituer, s'habituer

związki frazeologiczne:

etymologia:

ims. od habituer

uwagi:

źródła:

habitué (język włoski)

wymowa:

IPA: /abiˈtwe/

podział przy przenoszeniu wyrazu: ha•bi•tué

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) stały bywalec, stały klient

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) stała bywalczyni, stała klientka

odmiana:

(1-2) nieodm., lp habitué; lm habitué

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) frequentatore

(2.1) frequentatrice

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. habitué < franc. habituer

uwagi:

źródła: