Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

grzechotać

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

grzechotać (język polski)

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zagrzechotać)

(1.1) wydawać z siebie grzechot
(1.2) wywoływać grzechotanie przez poruszanie instrumentem lub przedmiotem
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IX lub koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Z głębokości wielkich domów / ślepe kraby wyszły, / a za nimi grzechotały ogony / rude jak lisy[1].
(1.1) Trzeszczą w nich stawy i kości grzechoczą, / Z uszu im piasek się sypie, / Żwir zgrzyta w płucach, a jednak ochoczo / Tańcują sobie na stypie[2].
(1.2) Dzieci grzechocą terkotkami, biegając po sieni.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. grzechot mrz, grzechotanie n, grzechotka ż, grzechotnik mzw, grzechotniki lm nmos, grzechotnikowate lm nmos
czas. zagrzechotać dk.
przym. grzechotliwy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pochodzenie dźwiękonaśladowcze[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Karol Topornicki, Chwila biblijna(z tomu „Widma”)
  2. Felicjan Faleński, Taniec szkieletów
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło grzechotać w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.