sień

sień (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ɕɛ̇̃ɲ], AS: [śė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. pomieszczenie prowadzące do wnętrza domu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sień	sienie
dopełniacz	sieni	sieni
celownik	sieni	sieniom
biernik	sień	sienie
narzędnik	sienią	sieniami
miejscownik	sieni	sieniach
wołacz	sieni	sienie

przykłady:

(1.1) Czeladź usłyszawszy dzwonek wypadła przed sień, by pana witać, bo wiedziano od kompanionów, że przyjedzie. (H. Sienkiewicz: Potop)

(1.1) Srodze obszarpany ganek wiódł do olbrzymiej, mrocznej sieni, zarzuconej najrozmaitszymi rupieciami. (W. Reymont: Rok 1794)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przedpokój

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sioneczka ż, sionka, przedsionek

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) vestiblo
• islandzki: (1.1) anddyri
• kaszubski: (1.1) dóm
• szwedzki: (1.1) farstu
• ukraiński: (1.1) сіни

źródła:

sień (wenedyk)

wymowa:

znaczenia:

przyimek

(1.1) bez (przed dopełniaczem)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: