czar

czar (język polski)

wymowa:

IPA: [ʧ̑ar], AS: [čar]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) magiczne zaklęcie

(1.2) przen. urok

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czar	czary
dopełniacz	czaru	czarów
celownik	czarowi	czarom
biernik	czar	czary
narzędnik	czarem	czarami
miejscownik	czarze	czarach
wołacz	czarze	czary

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	czar
dopełniacz	czaru
celownik	czarowi
biernik	czar
narzędnik	czarem
miejscownik	czarze
wołacz	czarze

przykłady:

(1.1) Wiedźma powiedziała, że o północy czarny kur zapieje i czar straci moc.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) urok, wdzięk, powab

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czary nmos, czarownik m, czarownica ż, czarowanie n, czarodziejka ż, czaruś mos

czas. czarować ndk., zaczarować dk., wyczarować dk.

przym. czarujący

przysł. czarująco, czarownie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) spell; (1.2) charm

źródła:

czar (język angielski)

wymowa:

amer. IPA: /zɑɹ/

wymowa amerykańska

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) car

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) tsar, tzar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

czar (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) car

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czarina, czarismo, czarista

przym. czarian, czarista

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: