czarownik

czarownik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna zajmujący się czarami

(1.2) człowiek leczący przy pomocy czarów

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czarownik	czarownicy
dopełniacz	czarownika	czarowników
celownik	czarownikowi	czarownikom
biernik	czarownika	czarowników
narzędnik	czarownikiem	czarownikami
miejscownik	czarowniku	czarownikach
wołacz	czarowniku	czarownicy
depr. M. i W. lm: (te) czarowniki

przykłady:

(1.2) Podobno dość niedawno linczowano na Haiti czarowników oskarżonych o rozprzestrzenianie cholery.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) czarnoksiężnik, czarodziej, mag

(1.2) szaman

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) nekromanta

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czar mrz, czarowanie n

forma żeńska czarownica ż

czas. czarować ndk., oczarować dk., wyczarować dk., zaczarować dk.

przym. czarowny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. czarować + -nik; prasł. *čarovьnikъ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sorcerer; (1.2) witch-doctor
• francuski: (1.1) sorcier m
• hiszpański: (1.1) brujo m, hechicero m
• niemiecki: (1.1) Zauberer m

źródła: