ciąg

ciąg (język polski)

wymowa:

IPA: [ʨ̑ɔ̃ŋk], AS: [ćõŋk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• asynch. ą  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) układ rzeczy położonych jedna za drugą

(1.2) ciągłość zdarzeń następujących po sobie

(1.3) techn. przepływ określonego czynnika (wody, gazu, spalin itp.) wywołany różnicą ciśnień

(1.4) mat. ponumerowana lista, formalnie funkcja o dziedzinie w liczbach naturalnych; zob. też ciąg (matematyka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ciąg	ciągi
dopełniacz	ciągu	ciągów
celownik	ciągowi	ciągom
biernik	ciąg	ciągi
narzędnik	ciągiem	ciągami
miejscownik	ciągu	ciągach
wołacz	ciągu	ciągi

przykłady:

(1.1) W mieście wyburzono całe ciągi zabytkowych budynków.

(1.2) Dzisiaj usłyszeliśmy dalszy ciąg opowieści.

(1.3) W silniku rakietowym można kontrolować siłę ciągu poprzez regulację wtrysku paliwa.

(1.4) Uczeń miał problemy z rozwiązaniem zadania o ciągu geometrycznym.

składnia:

kolokacje:

gwiazda ciągu głównego

(1.3) ciąg silnika rakietowego / lotniczego

(1.4) ciąg arytmetyczny / geometryczny / skończony / nieskończony / liczbowy / rekurencyjny

synonimy:

(1.2) przebieg, bieg, tok, rozwój

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obciąganie n, ciąganie n, ciągutka ż

czas. ciągnąć, ciągać ndk.

przym. ciągowy

związki frazeologiczne:

ciąg dalszy nastąpi • w ciągu • w dalszym ciągu

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) row; (1.2) course; (1.3) thrust; (1.4) sequence
• bułgarski: (1.1) редица ż; (1.2) редица ż; (1.3) тяга ż; (1.4) прогресия ż
• esperanto: (1.1) ĉeno; (1.2) ĉeno; (1.4) vico, progresio
• górnołużycki: (1.1) ćah m
• niemiecki: (1.1) Reihe ż; (1.2) Folge ż; (1.3) Zug m; (1.4) Reihe ż
• nowogrecki: (1.1) σειρά ż; (1.4) ακολουθία ż, πρόοδος ż
• tuvalu: (1.1) atu

źródła: