chodzenie

chodzenie (język polski)

chodzenie (1.1)

wymowa:

IPA: [xɔˈʣ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [χoʒẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni… ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) poruszanie się pieszo

(1.2) stałe i regularne przemieszczanie się w jakimś kierunku, do jakieś miejsca

(1.3) o mechanizmie: działanie

(1.4) pot. pozostawanie w bliskiej zażyłości emocjonalnej o podłożu seksualnym z drugą osobą, bez formalnego zobowiązania

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	chodzenie
dopełniacz	chodzenia
celownik	chodzeniu
biernik	chodzenie
narzędnik	chodzeniem
miejscownik	chodzeniu
wołacz	chodzenie

przykłady:

(1.1) Domeną fakira jest chodzenie boso po rozżarzonych węglach.

(1.2) Nigdy nie lubiłem rodzinnego chodzenia do kościoła.

(1.4) W piątek jest rocznica Ani i mojego chodzenia.

(1.4) Uproszczoną, na potrzeby rozwoju młodzieńczego, wersją małżeństwa jest chodzenie.

składnia:

kolokacje:

(1.2) chodzenie do pracy / szkoły / kościoła

synonimy:

(1.1) kroczenie, stąpanie

(1.2) uczęszczanie

(1.4) bycie w związku, bycie ze sobą

antonimy:

(1.1) stanie

(1.4) zerwanie (relacji)

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) błądzenie, brodzenie, deptanie, dreptanie, lunatykowanie, spacerowanie, wędrowanie; pot. łażenie, szwendanie się

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nadejście n, chód m, chodzik m, chodnik m, chodniczek m, chodnikowiec m, chodak m, chodaczek m, chodzony m, chodnica ż, chodliwość ż, chodziarz m, chodziarka m, chadzka ż, chadzanie n

czas. chodzić ndk., chadzać ndk.

przym. chodny, chodnikowy, chodliwy, chodziwy, chodziarski

wykrz. chodu

związki frazeologiczne:

etymologia:

rzecz. odczas. od chodzić

uwagi:

zob. też chodzenie w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) walking; (1.4) go out (with sb), see
• arabski: (1.1) خطو
• esperanto: (1.1) piedirado
• jidysz: (1.1) גאַנג
• niemiecki: (1.1) Gehen n
• rosyjski: (1.1) хождение n
• slovio: (1.1) hodenie (ходение)
• tajski: (1.1) การเดิน (gaan dern)

źródła: