absolutyzacja

absolutyzacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌapsɔlutɨˈzaʦ̑ʲja], AS: [apsolutyzacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob., ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) traktowanie czegoś jako rzeczy absolutnej, niezmiennej, stałej, bezwzględnej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	absolutyzacja
dopełniacz	absolutyzacji
celownik	absolutyzacji
biernik	absolutyzację
narzędnik	absolutyzacją
miejscownik	absolutyzacji
wołacz	absolutyzacjo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) absolutyzacja Boga • absolutyzacja nauki / rozumu • absolutyzacja państwa / władzy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n

czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.

przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki

przysł. absolutnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) абсалютызацыя ż
• niemiecki: (1.1) Verabsolutierung ż
• rosyjski: (1.1) абсолютизация ż
• słowacki: (1.1) absolutizácia ż
• ukraiński: (1.1) абсолютизація ż

źródła: