| Uwaga |
|---|
absolwent
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
absolwent (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik absolwent absolwenci dopełniacz absolwenta absolwentów celownik absolwentowi absolwentom biernik absolwenta absolwentów narzędnik absolwentem absolwentami miejscownik absolwencie absolwentach wołacz absolwencie absolwenci
- przykłady:
- (1.1) Jan jest już absolwentem.
- składnia:
- (1.1) absolwent + D.
- kolokacje:
- (1.1) absolwent uniwersytetu / politechniki / uczelni / akademii / liceum / technikum • absolwent filologii / polonistyki / pedagogiki / socjologii • tegoroczny / ubiegłoroczny absolwent • zostać absolwentem
- synonimy:
- (1.1) wychowanek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n
- forma żeńska absolwentka ż
- czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
- przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
- przysł. absolutnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Absolvent < niem. absolvieren[1] + niem. -ent wg niem. Student[2] < łac. absolvens[3] < łac. absolvo → doprowadzić do końca; rozwiązywać, uwolnić < łac. ab + solvo → od- + rozwiązać, uwolnić
- uwagi:
- por. abiturient
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) graduate
- arabski: (1.1) خريج
- białoruski: (1.1) выпускнік m
- bułgarski: (1.1) абсолвент m
- duński: (1.1) dimittend w
- esperanto: (1.1) diplomito, laŭreato
- hiszpański: (1.1) graduado m, titulado m, alumno m (que finaliza una etapa de enseñanza)
- jidysz: (1.1) אַבסאָלווענט m (absolwent)
- kaszubski: (1.1) òbstójnik, absolwent
- litewski: (1.1) absolventas m
- łotewski: (1.1) absolvents m
- niemiecki: (1.1) Absolvent m, Schulabgänger m
- nowogrecki: (1.1) απόφοιτος m, τελειόφοιτος m
- rosyjski: (1.1) выпускник
- słowacki: (1.1) absolvent m
- ukraiński: (1.1) випускни́к m
- węgierski: (1.1) végzős
- włoski: (1.1) (szkoły) licenziato m, diplomato m; (uczelni) laureato m
- źródła:
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 23.
- ↑ Mirosław Bańko, Lidia Drabik, Lidia Wiśniakowska, Słownik spolszczeń i zapożyczeń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15121-8.
- ↑ Elżbieta Maria Minczakiewicz, Losy absolwentów gimnazjów integracyjnych w świetle wypowiedzi młodzieży z diagnozą wielopostaciowej niepełnosprawności i opinii rodziców, „Człowiek – Niepełnosprawność – Społeczeństwo” nr 1/2006, s. 113.
absolwent (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) absolwent
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) òbstójnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: