absolwentka

absolwentka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌapsɔlˈvɛ̃ntka], AS: [apsolvẽntka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob., ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dziewczyna lub kobieta, która ukończyła szkołę, uczelnię, kurs

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	absolwentka	absolwentki
dopełniacz	absolwentki	absolwentek
celownik	absolwentce	absolwentkom
biernik	absolwentkę	absolwentki
narzędnik	absolwentką	absolwentkami
miejscownik	absolwentce	absolwentkach
wołacz	absolwentko	absolwentki

przykłady:

(1.1) Hania właśnie skończyła studia. Jest absolwentką Uniwersytetu Wrocławskiego.

składnia:

(1.1) absolwentka + D.

kolokacje:

(1.1) absolwentka uniwersytetu / politechniki / uczelni / akademii / liceum / technikum • absolwentka filologii / polonistyki / pedagogiki / socjologii • tegoroczna / ubiegłoroczna absolwentka • zostać absolwentką

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n

forma męska absolwent mos

czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.

przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki

przysł. absolutnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. absolwent + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: absolwent

• angielski: (1.1) graduate
• arabski: (1.1) خريجة
• bułgarski: (1.1) абсолвентка ż
• hiszpański: (1.1) licenciada
• litewski: (1.1) absolventė
• łotewski: (1.1) absolvente ż
• rosyjski: (1.1) выпускница
• słowacki: (1.1) absolventka ż
• słoweński: (1.1) absolventka ż
• ukraiński: (1.1) випускни́ця ż
• włoski: (1.1) (szkoły) licenziata ż, diplomata ż; (uczelni) laureata ż

źródła: