tłum

tłum (język polski)

tłum (1.1)

wymowa:

IPA: [twũm], AS: [tu̯ũm], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) duża grupa ludzi zebrana w jednym miejscu

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. rozk. od: tłumić

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tłum	tłumy
dopełniacz	tłumu	tłumów
celownik	tłumowi	tłumom
biernik	tłum	tłumy
narzędnik	tłumem	tłumami
miejscownik	tłumie	tłumach
wołacz	tłumie	tłumy

(2.1) zob. tłumić

przykłady:

(1.1) Przed premierą filmu, przed kasami kłębił się tłum kinomanów.

(2.1) Ależ Edmundzie, ty tłum w sobie tę bezwstydną żądzę ku mnie!

składnia:

kolokacje:

(1.1) tłum kłębi się / rozstępuje się / napiera / tratuje / zbiera się gdzieś / ryczy / skanduje / rozpierzcha się • nieprzebrany tłum • przeciskać się / przepychać się przez tłum • zniknąć / znikać / zaginąć / zgubić się w tłumie • pacyfikować tłum • przemawiać do tłumu

synonimy:

(1.1) ciżba, rzesza, masa, tłok, ćma

antonimy:

(1.1) pustka

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. tłumek m

przym. tłumny

przysł. tłumnie

związki frazeologiczne:

człowiek z tłumu

etymologia:

(1.1) od czasownika pol. tłumić

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) turmë ż
• angielski: (1.1) crowd
• arabski: (1.1) جمهور m, egip. arab. زحمة ż, ازدحام m, ملا
• baskijski: (1.1) jendetza
• białoruski: (1.1) натоўп m
• esperanto: (1.1) homamaso
• fiński: (1.1) väkijoukko
• francuski: (1.1) foule ż, multitude ż
• hebrajski: (1.1) המון m (hamon)
• hiszpański: (1.1) multitud ż, muchedumbre ż, gentío m, turba ż
• kataloński: (1.1) munió ż
• łaciński: (1.1) turba ż
• niemiecki: (1.1) Menschenmenge ż
• nowogrecki: (1.1) πλήθος n (ανθρώπων)
• rosyjski: (1.1) толпа ż, сборище n, орда ż, орава ż, народ m, масса ż
• rumuński: (1.1) val n
• szwedzki: (1.1) folkmassa w, folkmängd w, folkhop w, folksamling w, vimmel n, myller n, hord w
• ukraiński: (1.1) натовп m, юрба ż, тлум m
• węgierski: (1.1) tömeg
• włoski: (1.1) folla ż, calca

źródła: