Uwaga |
---|
Klińce
Wersja z dnia 03:37, 8 cze 2019 autorstwa imported>Olafbot (zmiana "{{przykłady}}\n: (1.1)\n{{" na "{{przykłady}}\n{{")
Klińce (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. miasto w Rosji, w obwodzie briańskim, położone nad Turosną[1][2]; zob. też Klińce w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba mnoga mianownik Klińce dopełniacz Klińcy celownik Klińcom biernik Klińce narzędnik Klińcami miejscownik Klińcach wołacz Klińce
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Klińcach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Klińców • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Klińców • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Klińców • mieszkaniec / mieszkanka Klińców • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Klińcach • pochodzić z Klińców • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Klińców
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) miasto
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Klintsy
- bułgarski: (1.1) Клинци
- czeski: (1.1) Klincy
- francuski: (1.1) Klintsy
- niemiecki: (1.1) Klinzy
- rosyjski: (1.1) Клинцы
- ukraiński: (1.1) Клинці
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 222.
- ↑ Hasło Klińce w gub. czernihowskiej w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno. Warszawa, 1883.