wrogi

wrogi (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvrɔɟi], AS: [vroǵi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) właściwy wrogowi/nieprzyjacielowi, wrogo nastawiony; nieprzyjazny, nieżyczliwy

(1.2) o państwie: będący wrogiem, będący w stanie wojny z innym państwem

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) daw. lm od: wróg

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	wrogi		wroga	wrogie	wrodzy	wrogie
dopełniacz	wrogiego		wrogiej	wrogiego	wrogich
celownik	wrogiemu		wrogiej	wrogiemu	wrogim
biernik	wrogiego	wrogi	wrogą	wrogie	wrogich	wrogie
narzędnik	wrogim		wrogą	wrogim	wrogimi
miejscownik	wrogim		wrogiej	wrogim	wrogich
wołacz	wrogi		wroga	wrogie	wrodzy	wrogie

przykłady:

(1.2) Wrogi statek pływał u wybrzeży wyspy.

(2.1) Wrogi, o Panie, pastwią się nade mną / I na mieszkanie dali otchłań ciemną.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wrogie zamiary / spojrzenie

synonimy:

(1.1) niechętny, surowy; przest. wraży

antonimy:

(1.1) przyjazny, życzliwy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wróg m, wrogość ż

przysł. wrogo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) malevolent, negative, adverse, hostile, inimical, antagonistic
• arabski: (1.1) عدائي
• białoruski: (1.1) варожы; (1.2) варожы
• czeski: (1.1) nepřátelský
• duński: (1.1) fjendtlig; (1.2) fjendtlig
• esperanto: (1.1) malamika; (1.2) malamika
• francuski: (1.1) ennemi, glacé, hostile
• hiszpański: (1.1) hostil; (1.2) enemigo
• jidysz: (1.1) פֿײַנדלעך (fajndlech); (1.2) פֿײַנדלעך (fajndlech)
• kataloński: (1.1) hostil
• łaciński: (1.1) ater, atrox, inimicus, iniquus, niger
• niemiecki: (1.1) feindlich; (1.2) feindlich
• norweski (bokmål): (1.1) fiendtlig
• nowogrecki: (1.1) εχθρικός; (1.2) εχθρικός
• rosyjski: (1.1) вражеский; (1.2) вражеский
• sanskryt: (1.1) अमित्रिन्, अपकर्तृ, विप्रत्यनीक, आमित्र
• szwedzki: (1.1) fientlig, avog
• ukraiński: (1.1) ворожий; (1.2) ворожий
• włoski: (1.1) malevolo, ostile

źródła: