wenecjanka

wenecjanka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɛ̃nɛˈʦ̑ʲjãnka], AS: [vẽnecʹi ̯ãnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mieszkanka Wenecji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wenecjanka	wenecjanki
dopełniacz	wenecjanki	wenecjanek
celownik	wenecjance	wenecjankom
biernik	wenecjankę	wenecjanki
narzędnik	wenecjanką	wenecjankami
miejscownik	wenecjance	wenecjankach
wołacz	wenecjanko	wenecjanki

przykłady:

(1.1) Daremnie jednak przemilczała zdania, które podszepnęła wenecjance rezygnacja i fałszywa duma, daremnie, bo Tymoteusz odnalazł lukę w wywodzie, umiał dopowiedzieć przemilczane.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Wenecja ż, Wenecjanin m, Wenecjanka ż

forma męska wenecjanin m

przym. wenecki, wenecjański

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Wenecja + -anka

uwagi:

tłumaczenia:

dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wenecjanin

• białoruski: (1.1) венецыянка ż
• bułgarski: (1.1) венецианка ż
• chorwacki: (1.1) Venecijanka ż
• czeski: (1.1) Benátčanka ż
• francuski: (1.1) Vénitienne ż
• hiszpański: (1.1) veneciana ż
• kataloński: (1.1) veneciana ż
• niemiecki: (1.1) Venezianerin ż
• rosyjski: (1.1) венецианка ż
• słowacki: (1.1) Benátčanka ż
• słoweński: (1.1) Benečanka ż
• szwedzki: (1.1) venetianska w
• ukraiński: (1.1) венеціанка ż
• włoski: (1.1) veneta ż, veneziana ż

źródła: