wataha

wataha (język polski)

wataha (1.1) wilków

wymowa:

IPA: [vaˈtaxa], AS: [vataχa]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) łow. stado wilków lub dzików; zob. też wataha w Wikipedii

(1.2) przen. duża grupa ludzi, zwykle niebezpieczna lub uciążliwa dla otoczenia

(1.3) hist. oddział zbrojny, uzbrojona banda rabusiów, opryszków

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wataha	watahy
dopełniacz	watahy	watah
celownik	watasze / wataże	watahom
biernik	watahę	watahy
narzędnik	watahą	watahami
miejscownik	watasze / wataże	watahach
wołacz	wataho	watahy

przykłady:

(1.1) Wataha wilków może pokonać dziennie nawet sto kilometrów.

(1.2) Po Tatrach włóczą się teraz całe watahy turystów.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wataha wilków / dzików

synonimy:

(1.2) zgraja, banda

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) stado

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) wilk, dzik

wyrazy pokrewne:

rzecz. watażka m

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. вата́га (wataha)

uwagi:

archaiczna forma miejscownika lp, pochodząca od mianownika wataga: „watadze”.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pack
• esperanto: (1.1) luparo, grego de lupoj
• hiszpański: (1.1) manada ż; (1.2) horda ż
• rosyjski: (1.1) стая ż; (1.2) ватага ż
• ukraiński: (1.1) ватага ż

źródła: