Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

rabuś

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

rabuś (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈrabuɕ], AS: [rabuś]
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który rabuje, kradnie
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikrabuśrabusie
dopełniaczrabusiarabusiów
celownikrabusiowirabusiom
biernikrabusiarabusiów
narzędnikrabusiemrabusiami
miejscownikrabusiurabusiach
wołaczrabusiurabusie
przykłady:
(1.1) Wczoraj schwytano na gorącym uczynku rabusia, który plądrował okoliczne sklepy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / stać się rabusiem
synonimy:
(1.1) grabieżca, łupieżca, rozbójnik, rzezimieszek; przest. grasant, zaborca, rabownik[1]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) złodziej
hiponimy:
(1.1) pirat, szabrownik
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rabunek m, rabowanie n, rabownik m, obrabowanie n, obrabowywanie n, rabunkowość ż
czas. rabować, zrabować, obrabować
przym. rabunkowy
przysł. rabunkowo
związki frazeologiczne:
najprędzej stanie u celu ubogi, bo mu rabuś nie zastąpi drogi • rabuś Szela z diabłem się podziela (sic!)
etymologia:
pol. rabować + -uś[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ synonimy.ux.pl.
  2. ↑ Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 265.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=rabuś&oldid=87052”