tryk

tryk (język polski)

tryk (1.1)

wymowa:

IPA: [trɨk], AS: [tryk]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. samiec owcy gotowy do rozpłodu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tryk	tryki
dopełniacz	tryka	tryków
celownik	trykowi	trykom
biernik	tryka	tryki
narzędnik	trykiem	trykami
miejscownik	tryku	trykach
wołacz	tryku	tryki

przykłady:

(1.1) Żeby założyć hodowlę potrzebujemy jeszcze co najmniej jednego tryka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) baran

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. trykać/trykać się

związki frazeologiczne:

barum barum tryk

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ram, tup
• bośniacki: (1.1) ovan m
• francuski: (1.1) bélier m
• hiszpański: (1.1) carnero m, morueco m
• holenderski: (1.1) ram m
• kazachski: (1.1) қошқар
• niemiecki: (1.1) Schafbock m, Widder m, Schafsbock m
• nowogrecki: (1.1) κριός m, κριάρι n
• portugalski: (1.1) carneiro m
• rosyjski: (1.1) баран m
• serbski: (1.1) ован m
• szwedzki: (1.1) bagge w
• włoski: (1.1) ariete m

źródła:

tryk (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ciśnienie

(1.2) nacisk

(1.3) druk

(1.4) jęz. akcent (zdaniowy lub wyrazowy)

odmiana:

(1.1) et tryk, trykket, tryk, trykkene

przykłady:

(1.1) Der var et meget stort tryk i slangen. → W wężu ogrodowym było bardzo duże ciśnienie.

(1.3) Mine digter blev udgivet på tryk. → Moje wiersze zostały wydane drukiem.

(1.4) Ordet »aske« har tryk på første stavelse. → W słowie „aske” (popiół) akcent pada na pierwszą sylabę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) blodtryk

synonimy:

(1.4) accent, betoning

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. trykke

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: