Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

snadź

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

snadź (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA[snaʨ̑], AS[snać], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

partykuła

(1.1) daw. widać, widocznie, być może, zapewne, prawdopodobnie[1]
(1.2) daw. przypadkiem, czasem, broń Boże[1]
(1.3) daw. rzad. właściwie, wprawdzie, co prawda[1]
(1.4) st.pol. niby, jakoby[1]
odmiana:
(1.1-4) nieodm.
przykłady:
(1.1) Tymczasem powalony przez Arnaka człowiek odzyskał przytomność i snadź groźne o napaści opowiadał historie towarzyszom, bo w obozie powstało podniecenie[2].
(1.1) Widocznie również usłyszeli odległe szczekanie, spojrzeli ku północy i pojęli snadź niebezpieczeństwo, bo pozostawiając wszystko, z pośpiechem pobiegli w stronę gaju[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-4) daw. snać, st.pol. snaść, st.pol. sna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło Snadź w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI, Warszawa 1900–1927, s. 251.
  2. Arkady Fiedler, Wyspa Robinsona, 1954, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Halina Rudnicka, Uczniowie Spartakusa, 1951, Narodowy Korpus Języka Polskiego.