przeznaczony

przeznaczony (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpʃɛznaˈʧ̑ɔ̃nɨ], AS: [pšeznačõny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) ims. przymiotnikowy bierny od: przeznaczyć

(1.2) o człowieku, ludziach: będący czyimś przeznaczeniem

przymiotnik

(2.1) taki, który musi się stać

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(3.1) przen. książk. osoba, w której upatruje się przyszłego partnera

odmiana:

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	przeznaczony		przeznaczona	przeznaczone	przeznaczeni	przeznaczone
dopełniacz	przeznaczonego		przeznaczonej	przeznaczonego	przeznaczonych
celownik	przeznaczonemu		przeznaczonej	przeznaczonemu	przeznaczonym
biernik	przeznaczonego	przeznaczony	przeznaczoną	przeznaczone	przeznaczonych	przeznaczone
narzędnik	przeznaczonym		przeznaczoną	przeznaczonym	przeznaczonymi
miejscownik	przeznaczonym		przeznaczonej	przeznaczonym	przeznaczonych
wołacz	przeznaczony		przeznaczona	przeznaczone	przeznaczeni	przeznaczone
nie stopniuje się

(3.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przeznaczony	przeznaczeni
dopełniacz	przeznaczonego	przeznaczonych
celownik	przeznaczonemu	przeznaczonym
biernik	przeznaczonego	przeznaczonych
narzędnik	przeznaczonym	przeznaczonymi
miejscownik	przeznaczonym	przeznaczonych
wołacz	przeznaczony	przeznaczeni

przykłady:

(1.1) Ta szczoteczka jest przeznaczona do mycia paznokci.

(1.2) Jesteśmy sobie przeznaczeni.

(2.1) No i spotkał ciebie łotrze przeznaczony tobie los!

(3.1) Oto idzie mój przeznaczony!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) przesądzony, nieunikniony, nieuchronny, konieczny

(3.1) ukochany

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. przeznaczyć dk., przeznaczać ndk.

rzecz. przeznaczenie n, przeznaczanie n, przeznaczona ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) destined, dedicated, intended, allocated, meant to be; (2.1) destined, certain

źródła: