potęga

potęga (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈtɛ̃ŋɡa], AS: [potẽŋga], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przeważająca siła i skuteczność

(1.2) coś potężnego

(1.3) mat. wynik potęgowania; zob. też potęga w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	potęga	potęgi
dopełniacz	potęgi	potęg
celownik	potędze	potęgom
biernik	potęgę	potęgi
narzędnik	potęgą	potęgami
miejscownik	potędze	potęgach
wołacz	potęgo	potęgi

przykłady:

(1.1) Ich potęga militarna zmiażdżyła opór przeciwnika.

(1.2) W tym kamiennym grobowcu drzemią złowrogie siły zdolne obalać potęgi tego świata.

(1.3) Drugą potęgę nazywamy kwadratem, a trzecią sześcianem.

składnia:

kolokacje:

(1.3) podnieść do potęgi • podstawa potęgi • wykładnik potęgi

synonimy:

antonimy:

(1.3) pierwiastek

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. potęgować

rzecz. potęgowanie

przym. potężny

związki frazeologiczne:

na potęgę • do potęgi

etymologia:

prasł. *potǫga → pociąganie < prasł. *potęgti → pociągnąć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) power; (1.2) power; (1.3) power
• arabski: (1.1) حيل, عزة
• baskijski: (1.3) berretura
• czeski: (1.1) přesila ż; (1.3) mocnina ż
• esperanto: (1.1) potenco; (1.2) potenco; (1.3) potenco
• hiszpański: (1.1) poder m, fuerza ż, poderío m; (1.2) potencia ż; (1.3) potencia ż
• kataloński: (1.1) puixança ż
• rosyjski: (1.1) мощь ż
• szwedzki: (1.3) potens w

źródła: