trzeci

trzeci (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈṭʃɛʨ̑i], AS: [ṭšeći], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs. ​

​

znaczenia:

przymiotnik odliczebnikowy

(1.1) od 3

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) trzeci (1.1) dzień miesiąca

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(3.1) osoba występująca po dwóch poprzednich; jeden z trzech

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	trzeci		trzecia	trzecie	trzeci	trzecie
dopełniacz	trzeciego		trzeciej	trzeciego	trzecich
celownik	trzeciemu		trzeciej	trzeciemu	trzecim
biernik	trzeciego	trzeci	trzecią	trzecie	trzecich	trzecie
narzędnik	trzecim		trzecią	trzecim	trzecimi
miejscownik	trzecim		trzeciej	trzecim	trzecich
wołacz	trzeci		trzecia	trzecie	trzeci	trzecie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Za zajęcie trzeciego miejsca przyznawany jest brązowy medal.

(2.1) Wypłatę otrzymujemy trzeciego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) trzecia wojna światowa

synonimy:

(1.1) 3.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzeciak mzw/mrz, trojak mrz, potrajanie n, trojenie n, trojaczki nmos, trzecia

licz. trzy

przym. potrójny

tem. słow. trzecio-, trój-

związki frazeologiczne:

(1) Trzeci Świat • osoba trzecia • Trzeci Rzym • Trzecia Rzesza • trzecia ręka • trzecia ręka bije / trzecia ręka bije i płacze • ryby, choć dobre bywają, w trzeci dzień się przejadają

(3) przysłowie: gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta

etymologia:

uwagi:

W dawniejszej terminologii wyraz był uważany za liczebnik porządkowy, za traktowaniem go jako przymiotnika przemawia m.in. fakt, że odmienia się przez przypadki, liczby i rodzaje.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 3

źródła: