pański

pański (język polski)

wymowa:

​ ​

znaczenia:

przymiotnik dzierżawczy

(1.1) należący do mężczyzny, do którego zwracamy się per pan

przymiotnik relacyjny

(2.1) odnoszący się do mężczyzny, do którego zwracamy się per pan

(2.2) odnoszący się do pana – szlachcica, arystokraty, bogacza

(2.3) charakterystyczny dla zachowania lub wyglądu szlachcica, arystokraty, bogacza

(2.4) odnoszący się do właściciela lub pracodawcy

odmiana:

(1.1, 2.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	pański		pańska	pańskie	pańscy	pańskie
dopełniacz	pańskiego		pańskiej	pańskiego	pańskich
celownik	pańskiemu		pańskiej	pańskiemu	pańskim
biernik	pańskiego	pański	pańską	pańskie	pańskich	pańskie
narzędnik	pańskim		pańską	pańskim	pańskimi
miejscownik	pańskim		pańskiej	pańskim	pańskich
wołacz	pański		pańska	pańskie	pańscy	pańskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Ten kapelusz jest pański?

(1.1) Zresztą jeśli mogę sobie pozwolić na uwagę, pańskie lektury też są do niczego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) dworski

antonimy:

(1.1) pot. paniny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pan mos, panicz mos, pani ż, panna ż, pańszczyzna ż, panieństwo n

czas. panować ndk., zapanować dk.

przym. Pański

związki frazeologiczne:

łaska pańska na pstrym koniu jeździ • pańska skórka • pańskie oko konia tuczy • mieć krzyż pański

etymologia:

pol. pan + -ski

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) your, yours; (2.1) your, yours; (2.2) lordly; (2.3) lordly
• esperanto: (1.2) sinjora; (1.3) sinjora
• francuski: (1.1) votre (un seul possesseur masculin)
• hiszpański: (1.1) su (un solo poseedor masculino)
• nowogrecki: (1.1) σας (μόνο ένας κάτοχος αρσενικού γένους)

źródła: