pracodawca

pracodawca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpraʦ̑ɔˈdafʦ̑a], AS: [pracodafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba lub przedsiębiorstwo zatrudniające pracowników; zob. też pracodawca w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pracodawca	pracodawcy
dopełniacz	pracodawcy	pracodawców
celownik	pracodawcy	pracodawcom
biernik	pracodawcę	pracodawców
narzędnik	pracodawcą	pracodawcami
miejscownik	pracodawcy	pracodawcach
wołacz	pracodawco	pracodawcy

przykłady:

(1.1) Pracodawcy zwlekają z podnoszeniem płac.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zatrudniający, zatrudniciel; książk. chlebodawca

antonimy:

(1.1) pracownik, pracobiorca

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

forma żeńska pracodawczyni ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. praca + -o- + dawca

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) punëdhënës m
• angielski: (1.1) employer
• baskijski: (1.1) enplegatzaile
• białoruski: (1.1) працадаўца m, работадавец m, работадаўца m
• bułgarski: (1.1) работодател m
• chorwacki: (1.1) poslodavac m
• czeski: (1.1) zaměstnavatel m
• duński: (1.1) arbejdsgiver w
• estoński: (1.1) tööandja
• francuski: (1.1) employeur m
• hiszpański: (1.1) empleador m
• holenderski: (1.1) werkgever m
• interlingua: (1.1) empleator
• irlandzki: (1.1) fostóir m
• islandzki: (1.1) atvinnuveitandi m, atvinnurekandi m, vinnuveitandi m
• jidysz: (1.1) באַשעפֿטיקער m (baszeftiker)
• macedoński: (1.1) работодавец m
• niemiecki: (1.1) Arbeitgeber m
• norweski (bokmål): (1.1) arbeidsgiver m
• nowogrecki: (1.1) εργοδότης m
• rosyjski: (1.1) работодатель m
• rumuński: (1.1) angajator m
• słowacki: (1.1) zamestnávateľ m
• słoweński: (1.1) delodajalec m
• szwedzki: (1.1) arbetsgivare w
• ukraiński: (1.1) роботодавець m
• węgierski: (1.1) munkáltató, munkaadó
• włoski: (1.1) datore di lavoro m

źródła: