pęk

pęk (język polski)

pęk (1.1) kluczy

pęki (1.1) słomy

wymowa:

IPA: [pɛ̃ŋk], AS: [pẽŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zbiór jednorodnych przedmiotów związanych razem lub występujących razem w naturze

(1.2) skłębiona lub splątana rzecz

(1.3) przest. pęknięcie, rozpuk

(1.4) daw. miejsce największej średnicy naczynia

(1.5) mat. zob. pęk prostych

(1.6) mat. zob. pęk płaszczyzn

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pęk	pęki
dopełniacz	pęku	pęków
celownik	pękowi	pękom
biernik	pęk	pęki
narzędnik	pękiem	pękami
miejscownik	pęku	pękach
wołacz	pęku	pęki

przykłady:

(1.1) Marcinek szybko skoczył ku kapliczce, wspiął się na płot i ułamał ogromny pęk kwitnących gałęzi.

(1.2) Siądź w łodzi, przy ognisku, na sieci tych pęku…

(1.3) Dyrektor Henio był złośliwy, dowcipny, oczytany a z cicha pęk.

składnia:

(1.1) pęk + D.

(1.2) pęk + D.

kolokacje:

(1.1) pęk słomy / kluczy / mat. prostych / mat. płaszczyzn

(1.1) mat. oś / mat. środek pęku

synonimy:

(1.1) wiązka

(1.2) kłąb

(1.3) pęknięcie, rozpuk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) wiecha, bukiet, snop, wiecheć

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pękatość ż, Pękosław m, Pękosława ż

zdrobn. pęczek m

przym. pękaty

związki frazeologiczne:

śmiać się do pęku • z cicha pęk • wielki pęk atmosferyczny

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) svazek m
• rosyjski: (1.1) пук m

źródła: