obojętność

obojętność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbɔˈjɛ̃ntnɔɕʨ̑], AS: [oboi ̯ẽntność], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) brak zainteresowania czymś, brak czułości wobec czegoś, kogoś

(1.2) chem. nie uleganie przemianom chemicznym

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	obojętność
dopełniacz	obojętności
celownik	obojętności
biernik	obojętność
narzędnik	obojętnością
miejscownik	obojętności
wołacz	obojętności

przykłady:

(1.1) Ich obojętność irytuje go bardziej, niż chce przyznać.

składnia:

kolokacje:

(1.1) obojętność otoczenia

synonimy:

(1.1) indyferencja, ignorancja, znieczulica, apatia, zblazowanie

antonimy:

(1.1) zainteresowanie, podnieta

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. obojętny

przysł. obojętnie

czas. obojętnieć, zobojętnieć, zobojętniać

rzecz. zobojętnianie n, zobojętnienie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) indifference
• hawajski: (1.1) palaka
• hiszpański: (1.1) indiferencia ż; (1.2) neutralidad ż
• interlingua: (1.1) indifferentia
• kataloński: (1.1) indiferència ż
• niemiecki: (1.1) Gleichgültigkeit ż; (1.2) Neutralität ż
• nowogrecki: (1.1) αδιαφορία ż; (1.2) ουδετερότητα ż
• rosyjski: (1.1) безразличие n
• turecki: (1.1) aldırmazlık
• włoski: (1.1) indifferenza ż

źródła: