Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

narzucić

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

narzucić (język polski)

wymowa:
IPA[naˈʒuʨ̑iʨ̑], AS[nažućić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni (ndk. narzucać)

(1.1) rzucić przedmioty na jakąś powierzchnię
(1.2) zmusić kogoś do akceptacji czegoś
(1.3) pośpiesznie ubrać się w coś, okryć sobie ramiona

czasownik zwrotny narzucić się (ndk. narzucać się)

(2.1) zmusić kogoś do swojego towarzystwa
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.3) Staruszka narzuciła na ramiona chustę i wyszła na ganek.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. narzucanie n, narzucenie n, narzuta ż
czas. narzucać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1-3) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: narzucać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: narzucać się
źródła: