mandat

mandat (język polski)

mandat (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈmãndat], AS: [mãndat], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) praw. kara w postaci grzywny za wykroczenie; zob. też Mandat karny w Wikipedii

(1.2) polit. uzyskane w wyborach upoważnienie do pełnienia urzędu; zob. też Mandat (pełnomocnictwo) w Wikipedii

(1.3) polit. praw. administrowanie na niesamodzielnym terytorium z polecenia organizacji międzynarodowej; zob. też Mandat międzynarodowy w Wikipedii

(1.4) geogr. adm. terytorium podlegające (1.3)

(1.5) adm. praw. pismo dyplomatycznej jednostki wyższej skierowane do jednostek niższych

(1.6) hist. pisemne rozporządzenie władzy zwierzchniej

(1.7) daw. upoważnienie do pobrania sumy pieniężnej zapisane na wekslu

odmiana:

(1.1-7)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mandat	mandaty
dopełniacz	mandatu	mandatów
celownik	mandatowi	mandatom
biernik	mandat	mandaty
narzędnik	mandatem	mandatami
miejscownik	mandacie	mandatach
wołacz	mandacie	mandaty

przykłady:

(1.1) Policjant wlepił mi mandat za nieprzepisowe parkowanie.

(1.2) Udało mi się! Zdobyłem mandat poselski.

(1.1-2) Przewodniczący tuliszkowskiej rady złapany z promilami. Odda mandat za mandat?

(1.3) Po I wojnie światowej kolonie niemieckie i niektóre części Imperium Osmańskiego zostały objęte mandatami Ligi Narodów.

(1.4) Tereny położone na zachód od rzeki Jordan pozostały jako Mandat Palestyny pod bezpośrednimi rządami brytyjskimi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mandatariusz m, mandatariuszka ż

zdrobn. mandacik m

przym. mandatowy, mandatoryjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. mandatum → zlecenie

uwagi:

zob. też mandat w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ticket; (1.2) mandate; (1.3) mandate
• arabski: (1.1) غرامة ż
• baskijski: (1.1) isun
• czeski: (1.1) pokuta ż; (1.3) mandát m
• duński: (1.1) bøde w
• esperanto: (1.1) mandato
• francuski: (1.1) amende ż; (1.2) mandat m; (1.3) mandat m
• hiszpański: (1.1) multa ż; (1.3) mandato m
• kataloński: (1.1) multa ż
• litewski: (1.1) bauda ż
• nowogrecki: (1.1) πρόστιμο n
• włoski: (1.1) multa ż; (1.2) mandato m; (1.3) mandato m; (1.4) mandato m

źródła:

mandat (język francuski)

wymowa:

​

(1) IPA: /mɑ̃.da/

​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) polit. mandat

odmiana:

(1) lp mandat, lm mandats

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) mandat impératif → mandat imperatywny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mandant m

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. mandatum

uwagi:

źródła:

mandat (język hiszpański)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) polit. mandat

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. mandatum

uwagi:

źródła:

mandat (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) mandat

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. mandatum

uwagi:

źródła: