mandatariusz

mandatariusz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmãndaˈtarʲjuʃ], AS: [mãndatarʹi ̯uš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba uprawniona do sprawowania urzędu

(1.2) instytucja, organizacja, państwo mające mandat do zarządzania jakimś terytorium

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mandatariusz	mandatariusze
dopełniacz	mandatariusza	mandatariuszy / mandatariuszów
celownik	mandatariuszowi	mandatariuszom
biernik	mandatariusza	mandatariuszy / mandatariuszów
narzędnik	mandatariuszem	mandatariuszami
miejscownik	mandatariuszu	mandatariuszach
wołacz	mandatariuszu	mandatariusze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mandat m, mandacik m

forma żeńska mandatariuszka ż

przym. mandatowy, mandatoryjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mandat + -ariusz

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: