kartoflanka

kartoflanka (język polski)

kartoflanka (1.1)

kartoflanka (1.2)

kartoflanki (1.3)

wymowa:

IPA: [ˌkartɔfˈlãnka], AS: [kartoflãnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. zupa jarzynowa z dużą ilością pokrojonych w kostkę ziemniaków

(1.2) spoż. mąka ziemniaczana

(1.3) spoż. roln. odmiana cebuli o małych, wydłużonych cebulkach

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kartoflanka	kartoflanki
dopełniacz	kartoflanki	kartoflanek
celownik	kartoflance	kartoflankom
biernik	kartoflankę	kartoflanki
narzędnik	kartoflanką	kartoflankami
miejscownik	kartoflance	kartoflankach
wołacz	kartoflanko	kartoflanki

przykłady:

(1.1) Tata mógłby cały tydzień jeść kartoflankę.

(1.2) Kupisz w pawilonie kilo kartoflanki i dwa kilo cukru!

składnia:

kolokacje:

(1.1) robić / zrobić / przygotowywać / przygotować / gotować / ugotować / podać / podawać / serwować / zamówić / zamawiać / jeść / zjeść / zjadać / jadać / doprawiać / przyprawiać kartoflankę

synonimy:

(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) ziymnioczónka, gw. kartofelzupa, kartoflana, kobzolanka, zupa knulowa, zupa z kartoflami

(1.3) szalotka, cebula kartoflanka

antonimy:

(1.1) zupa

(1.2) mąka

(1.3) cebula

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kartofel m, kartofelek m, kartoflisko n, kartoflak m

przym. kartoflany, kartoflasty

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kartofel + -anka lub pol. kartoflany + -ka

uwagi:

(1.1) por. ślepe ryby

(1.1) por. jarzynowa

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) bramboračka ż, bramborová polévka ż
• niemiecki: (1.1) Kartoffelsuppe ż; (1.2) Kartoffelmehl n
• ukraiński: (1.1) картоплянка ż

źródła: