kądziel

kądziel (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) włók. pęk włókien umocowany na krążku przęślicy lub kołowrotka; zob. też kądziel w Wikipedii

(1.2) przest. żeńska linia pokrewieństwa w rodzinie

(1.3) łow. grzywa żubra

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kądziel	kądziele
dopełniacz	kądzieli	kądzieli
celownik	kądzieli	kądzielom
biernik	kądziel	kądziele
narzędnik	kądzielą	kądzielami
miejscownik	kądzieli	kądzielach
wołacz	kądzieli	kądziele

przykłady:

(1.1) Siedziała w izbie przy piecu i przędła kądziel.

(1.2) Twardowski był dobry szlachcic, bo po mieczu i kądzieli. (L. Siemiński: Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie)

(1.3) Żubrzą grzywę myśliwi nazywają kądzielą.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przędzenie kądzieli

(1.2) po kądzieli

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pęk

(1.2) pokrewieństwo

(1.3) grzywa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kądzielnik m

przym. kądzielny, kądzielowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) distaff
• interlingua: (1.1) rocca
• niemiecki: (1.1) Rocken m
• wilamowski: (1.1) roka m
• włoski: (1.1) rocca ż

źródła: