forma sonatowa

forma sonatowa (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈfɔrma ˌsɔ̃naˈtɔva], AS: [forma sõnatova], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) muz. trzyczęściowa forma muzyczna składająca się z ekspozycji, przetworzenia i repryzy, występująca jako pierwsza część sonaty, koncertu czy symfonii; zob. też forma sonatowa w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	forma sonatowa
dopełniacz	formy sonatowej
celownik	formie sonatowej
biernik	formę sonatową
narzędnik	formą sonatową
miejscownik	formie sonatowej
wołacz	formo sonatowa

przykłady:

(1.1) Znane są przypadki, kiedy forma sonatowa jest w wolnym tempie, dlatego popularne swego czasu pojęcie „allegra sonatowego” dla tej formy uznaje się powszechnie za niepoprawne.

(1.1) Rolą repryzy, ostatniej części formy sonatowej, jest powtórzenie materiału ekspozycji, jednak oba tematy ekspozycji występują w tej samej tonacji w sonatach durowych lub w tonacjach jednoimiennych w sonatach molowych.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. allegro sonatowe

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) forma sonata ż
• niemiecki: (1.1) Sonatenform ż
• nowogrecki: (1.1) φόρμα σονάτας ż
• włoski: (1.1) forma-sonata ż

źródła: