Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

finfa

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

finfa (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. dym papierosowy złośliwie wypuszczony komuś w twarz[1]
(1.2) daw. złośliwy żart zrobiony komuś[1]
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikfinfafinfy
dopełniaczfinfyfinf
celownikfinfiefinfom
biernikfinfęfinfy
narzędnikfinfąfinfami
miejscownikfinfiefinfach
wołaczfinfofinfy
przykłady:
(1.1) Bo szewc Marek, był to lew. / Lecz umiał finfą zakurzyć, / W głowę mierzyć, w brzuch uderzyć, / Zażyć z mańki, zwalić z nóg[2].
(1.2) Ku uciesze współtowarzyszy frant puścił stróżowi taką finfę, że ów długo się po niej pozbierać nie mógł.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
spotykany był też war. fimfa
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: żart
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło finfa w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Dzieła Aleksandra Fredry tom XII — Szewc i Diabeł
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=finfa&oldid=61893”