Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

frant

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

frant (język polski)

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. człowiek chytry, przebiegły, często nieuczciwy[1]
(1.2) hist. w dawnej Polsce: wędrowny komediant, błazen[1]
(1.3) przest. człowiek dbający o wygląd i spędzający czas na hulankach
(1.4) przest. przen. człowiek lubiący błaznować[1]
odmiana:
(1.1-4)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikfrantfranty[2]
dopełniaczfrantafrantów
celownikfrantowifrantom
biernikfrantafrantów
narzędnikfrantemfrantami
miejscownikfranciefrantach
wołaczfranciefranty
ndepr. M. i W. lm: (ci) frantowie[2] / franci[2]
przykłady:
(1.1) Moglibyśmy także Holendrom posłać takich frantów, że dosyć na którego spojrzeć, żeby się złapać za kieszeń[3].
(1.2) Zewsząd przepędzany, stał się nasz autor wędrownym frantem, nowym sowizdrzałem[4].
(1.3) I po chwili przyprowadził jej franta w modnym surducie, który nawet do jedzenia nie zdejmował rękawiczek[5].
(1.4) Ale jest to w naturze wieczne napomknienie, które w żarty frant kładzie[6].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) spryciarz, filut, cwaniak, łgarz, oszust[1], szalbierz[7]
(1.3) hulaka, birbant, elegant[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. frantostwo n, frantówka ż
czas. frantować
przym. frantowski, frantowny
związki frazeologiczne:
z głupia frant • na franta zawsze się frant znajdzie • trafił frant na franta • trafił frant na franta i wyciął mu kuranta • trafił frant na franta i wyrżnął mu kuranta
etymologia:
niem. Freund → ‘przyjaciel’[8] albo czes. Franta, zdrobn. od czes. František[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło frant w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
  3. ↑ Henryk Sienkiewicz, Pisma ulotne (1881-1889)
  4. ↑ Kazimierz Budzyk, O syntezę polskiego renesansu. Artykuł dyskusyjny, s.43.
  5. ↑ Bolesław Prus, Nowe prądy
  6. ↑ Stanisław Grochowiak, Wiersze
  7. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
  8. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=frant&oldid=62300”