uderzyć

uderzyć (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈdɛʒɨʨ̑], AS: [udežyć] ​

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. uderzać)

(1.1) zadać komuś cios

czasownik zwrotny dokonany uderzyć się (ndk. uderzać się)

(2.1) zadać sobie cios ręką lub czymś trzymanym w ręku

(2.2) zetknąć się gwałtownie jakąś częścią ciała z czymś

(2.3) uderzyć (1.1) siebie wzajemnie; zderzyć się

odmiana:

(1.1) koniugacja VIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		uderzyć
czas przyszły prosty		uderzę	uderzysz	uderzy	uderzymy	uderzycie	uderzą
czas przeszły	m	uderzyłem	uderzyłeś	uderzył	uderzyliśmy	uderzyliście	uderzyli
	ż	uderzyłam	uderzyłaś	uderzyła	uderzyłyśmy	uderzyłyście	uderzyły
	n	uderzyłom	uderzyłoś	uderzyło
tryb rozkazujący		niech uderzę	uderz	niech uderzy	uderzmy	uderzcie	niech uderzą
pozostałe formy czas zaprzeszły m uderzyłem był uderzyłeś był uderzył był uderzyliśmy byli uderzyliście byli uderzyli byli ż uderzyłam była uderzyłaś była uderzyła była uderzyłyśmy były uderzyłyście były uderzyły były n uderzyłom było uderzyłoś było uderzyło było forma bezosobowa czasu przeszłego uderzono tryb przypuszczający m uderzyłbym, byłbym uderzył uderzyłbyś, byłbyś uderzył uderzyłby, byłby uderzył uderzylibyśmy, bylibyśmy uderzyli uderzylibyście, bylibyście uderzyli uderzyliby, byliby uderzyli ż uderzyłabym, byłabym uderzyła uderzyłabyś, byłabyś uderzyła uderzyłaby, byłaby uderzyła uderzyłybyśmy, byłybyśmy uderzyły uderzyłybyście, byłybyście uderzyły uderzyłyby, byłyby uderzyły n uderzyłobym, byłobym uderzyło uderzyłobyś, byłobyś uderzyło uderzyłoby, byłoby uderzyło imiesłów przymiotnikowy przeszły m uderzony uderzeni ż uderzona uderzone n uderzone imiesłów przysłówkowy uprzedni uderzywszy rzeczownik odczasownikowy uderzenie, nieuderzenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pot. walnąć, gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) piznóć, szasnyć, sztuchnonć, świtnonć

(2.1) reg. śl. piznóć

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uderzenie n, uderzanie n

czas. dk. uderzać

przym. uderzający, uderzeniowy

przysł. uderzająco

związki frazeologiczne:

uderzyć w kimono • uderz w stół, a nożyce się odezwą

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hit, strike, beat
• arabski: (1.1) ضرب (ḍarb)
• białoruski: (1.1) ударыць (udarycʹ)
• czeczeński: (1.1) тоха
• czeski: (1.1) uhodit
• esperanto: (1.1) frapi
• francuski: (1.1) frapper
• hiszpański: (1.1) golpear, pegar; (2.1) darse un manotazo, golpearse (con la mano o con algún objeto sujetado con la(s) mano(s)); (2.2) golpearse (una parte del cuerpo contra algo), tropezarse, chocar (contra algo); (2.3) golpearse mutuamente
• jidysz: (1.1) טאָן / געבן אַ קלאַפּ (ton / gebn a klap), אַ האַק טאָן (a hak ton), טליקען (tliken), געבן (gebn)
• kataloński: (1.1) tustar
• litewski: (1.1) vožti
• niemiecki: (1.1) schlagen
• norweski (bokmål): (1.1) slå
• norweski (nynorsk): (1.1) slå
• nowogrecki: (1.1) χτυπώ (chtypó); (2.2) χτυπιέμαι; (2.3) χτυπιέμαι
• rosyjski: (1.1) ударить (udaritʹ)
• rumuński: (1.1) lovi; (2.2) se lovi; (2.3) se lovi
• suahili: (1.1) gonga
• szwedzki: (1.1) slå
• wilamowski: (1.1) śłön
• włoski: (1.1) colpire

źródła: