etymolog

etymolog (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) jęz. naukowiec badający pochodzenie wyrazów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	etymolog	etymologowie / etymolodzy
dopełniacz	etymologa	etymologów
celownik	etymologowi	etymologom
biernik	etymologa	etymologów
narzędnik	etymologiem	etymologami
miejscownik	etymologu	etymologach
wołacz	etymologu	etymologowie / etymolodzy
depr. M. i W. lm: (te) etymologi

przykłady:

(1.1) Tajemnicy pochodzenia tej nazwy nie rozgryźli jeszcze etymologowie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) językoznawca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. etymologia ż, etymon mrz, etymologizowanie n, zetymologizowanie n

forma żeńska etymolożka ż

czas. etymologizować ndk., zetymologizować dk.

przym. etymologiczny

przysł. etymologicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. etymologia < gr. ἐτυμολογία (etymologia) < gr. ἔτυμος + λόγος (etymos + logos) → prawdziwy + słowo, przemowa

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) etymologist
• baskijski: (1.1) etimologo, etimologista
• białoruski: (1.1) этымолаг m
• czeski: (1.1) etymolog
• duński: (1.1) etymolog w
• hiszpański: (1.1) etimologista m, etimólogo m
• rosyjski: (1.1) этимолог m
• ukraiński: (1.1) етимолог m
• włoski: (1.1) etimologo m

źródła:

etymolog (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) jęz. etymolog

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	etymolog	etymologové
dopełniacz	etymologa	etymologů
celownik	etymologovi / etymologu	etymologům
biernik	etymologa	etymology
wołacz	etymologu	etymologové
miejscownik	etymologovi / etymologu	etymolozích
narzędnik	etymologem	etymology

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. etymologie, etymoložka

przym. etymologický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: