etymolożka

etymolożka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. kobieta naukowiec badająca pochodzenie wyrazów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	etymolożka	etymolożki
dopełniacz	etymolożki	etymolożek
celownik	etymolożce	etymolożkom
biernik	etymolożkę	etymolożki
narzędnik	etymolożką	etymolożkami
miejscownik	etymolożce	etymolożkach
wołacz	etymolożko	etymolożki

przykłady:

(1.1) Na ten temat wypowiedziała się znana polska etymolożka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) etymolog

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) językoznawczyni

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. etymologia ż, etymon mrz, etymologizowanie n, zetymologizowanie n

forma męska etymolog mos

czas. etymologizować ndk., zetymologizować dk.

przym. etymologiczny

przysł. etymologicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. etymologia + -ka < gr. ἐτυμολογία (etymologia) < gr. ἔτυμος + λόγος (etymos + logos) → prawdziwy + słowo, przemowa

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: etymolog

• hiszpański: (1.1) etimologista ż, etimóloga ż
• włoski: (1.1) etimologa ż

źródła: