Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

dziad

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

dziad (język polski)

wymowa:
?/i, IPA[ʥ̑at], AS[ʒ́at], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol.[1] współcz. przest. podn. dziadek
(1.2) przodek[2]
(1.3) daw. wojsk. hetman Czarnecki[3]

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) pogard. staruch, starszy człowiek
(2.2) pogard. żebrak, biedak; zob. też dziad w Encyklopedii staropolskiej
(2.3) reg. łódz. kapuśniak z ziemniakami[4]
(2.4) pot. rzep łopianu
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-4)
przykłady:
(1.1) Synu, twój dziad umarł walcząc za ojczyznę i winien jesteś pamiętać o nim.
(2.2) A wszyscy piszczą, a narzekają, jak przyjdzie dziadowi co dać abo i drugiemu, ale na gorzałę mają.[5]
(2.3) Matka często gotowała dziada na obiad.
składnia:
kolokacje:
(1.1) dziad ojczysty / macierzysty
(2.2) dziad proszalny
synonimy:
(1.2) przodek, praojciec; książk. antenat, ascendent, wstępny; żart. praszczur
(2.1) grzyb, reg. śl. chachor
(2.2) reg. śl. chachor
(2.4) rzep
antonimy:
(1.1) wnuk
hiperonimy:
(1.1) ascendent
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziadostwo n, dziadowanie n, dziadyga mos, dziady lm nmos, dziadzienie n, zdziadzienie n
zdrobn. dziadek mos, dziadziuś mos
forma żeńska dziadówka ż, dziadówa ż
czas. dziadować ndk., dziadzieć ndk., zdziadzieć dk.
przym. dziadowski
przysł. dziadowsko
związki frazeologiczne:
dziad kalwaryjskidziada z babą brakujelubić jak psy dziada w ciasnej ulicyz dziada pradziadaspieprzaj, dziadu!
przysłowia: baba o szydle, dziad o mydlebaba swoje, dziad swojedziad swoje, baba swojekto zacznie z dziadami, pójdzie z torbamimówił dziad do obrazu, obraz jemu ani razuna każdem weselu swat, na każdej stypie dziad (sic!); zobacz też: przysłowia o dziadzie
etymologia:
prasł. *dědъ
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 4.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło dziad w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Stanisław Wędkiewicz, Z polskiej gwary żołnierskiej, „Język Polski” nr 5/1920, s. 154.
  4. Danuta Bieńkowska, Marek Cybulski, Elżbieta Umińska-Tytoń, Słownik dwudziestowiecznej Łodzi, WUŁ, Łódź 2007, ISBN 978-83-75-25095-4, s. 193.
  5. Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, T. 1, Jesień, Wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1925, s. 33.