Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

chudzielec

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

chudzielec (język polski)

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. chudy człowiek[1][2]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikchudzielecchudzielcy
dopełniaczchudzielcachudzielców
celownikchudzielcowichudzielcom
biernikchudzielcachudzielców
narzędnikchudzielcemchudzielcami
miejscownikchudzielcuchudzielcach
wołaczchudzielcu / chudzielczechudzielcy
depr. M. i W. lm: (te) chudzielce
przykłady:
(1.1) I rzeczywiście siedziało jakieś licho w tym chudzielcu o długich nogach[3].
(1.1) Niesiem miski tłustej jagły, / By se chudzielce podjadły![4]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) chudeusz, chudzina, chuderlak; st.pol. chudoba; reg. pozn. ogigiel; skóra i kości, chodzący kościotrup, żywy kościotrup, kościotrup, chudy jak szczapa, szczapa, chudy jak szkielet, szkielet, chudy jak patyk, patyk, wieszak, mizerak
antonimy:
(1.1) grubas
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chudy m
przym. chudy, chudzieńki, chudziutki
przysł. chudo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. chudy + -elec
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło chudzielec w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło chudzielec w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Henryk Sienkiewicz, Organista z Ponikły.
  4. ↑ Władysław Stanisław Reymont, Chłopi.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=chudzielec&oldid=56813”