chiński

chiński (język polski)

flaga chińska (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈxʲĩj̃sʲci], AS: [χʹĩĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk. ​

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do Chin lub Chińczyków

(1.2) odnoszący się do języka chińskiego (2.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język urzędowy w Chinach; zob. też język chiński w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	chiński		chińska	chińskie	chińscy	chińskie
dopełniacz	chińskiego		chińskiej	chińskiego	chińskich
celownik	chińskiemu		chińskiej	chińskiemu	chińskim
biernik	chińskiego	chiński	chińską	chińskie	chińskich	chińskie
narzędnik	chińskim		chińską	chińskim	chińskimi
miejscownik	chińskim		chińskiej	chińskim	chińskich
wołacz	chiński		chińska	chińskie	chińscy	chińskie

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	chiński
dopełniacz	chińskiego
celownik	chińskiemu
biernik	chiński
narzędnik	chińskim
miejscownik	chińskim
wołacz	chiński

przykłady:

(1.1) Chcesz jeść chińską zupkę na śniadanie?

(2.1) Leon nauczył się chińskiego na studiach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) bilbil chiński • boks chiński • chiński snooker • kapusta chińska • mur chiński • zupka chińska • chińska dzielnica / restauracja / kuchnia / porcelana • chińskie jedzenie / pismo • ogólnochiński

(2.1) mówić / pisać / rozumieć / porozumiewać się po chińsku

synonimy:

(1.1) pot. pogard. kitajski

(2.1) chińszczyzna; pot. pogard. kitajski

antonimy:

(1.1) antychiński

hiperonimy:

(1.1) azjatycki

(2.1) język

hiponimy:

(1.1) środkowochiński • wschodniochiński • zachodniochiński • południowochiński • północnochiński

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Chineczka ż, Chiny nmos, Chińczyk mos, Chinka ż, chińszczyzna ż, chińskość ż, chińczyk m

przysł. po chińsku, chińsko

związki frazeologiczne:

jak w chińskim banku • po chińsku • za chińskiego boga

etymologia:

pol. Chiny + -ski

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Chinese; (2.1) Chinese, the Chinese language
• arabski: (1.1) صيني
• baskijski: (1.1) txinatar; (2.1) txinera
• białoruski: (1.1) кітайскі; (2.1) кітайская мова ż
• bułgarski: (1.1) китайски
• chorwacki: (1.1) kineski
• czeski: (1.1) čínský; (2.1) čínština ż
• duński: (1.1) kinesisk; (2.1) kinesisk
• esperanto: (1.1) ĉina
• fiński: (1.1) kiinalainen
• francuski: (1.1) chinois
• gruziński: (1.1) ჩინური
• gudźarati: (1.1) ચીની (cīnī)
• hiszpański: (1.1) chino
• islandzki: (1.1) kínverskur
• jidysz: (1.1) כינעזיש (chinezisz); (2.1) כינעזיש n (chinezisz)
• kataloński: (1.1) xinès
• koreański: (1.1) 중국어
• kornijski: (1.1) chinek
• litewski: (1.1) kiniškas
• łaciński: (1.1) sinensis
• łotewski: (1.1) ķīniešu, ķīnisks; (2.1) ķīniešu valoda ż
• niemiecki: (1.1) chinesisch; (2.1) Chinesisch n
• norweski (bokmål): (1.1) kinesisk
• nowogrecki: (1.1) κινέζικος; (2.1) κινεζικά n lm, κινέζικα n lm
• rosyjski: (1.1) китайский; (2.1) китайский
• slovio: (1.1) Cxinaju (Чинайу); (2.1) Cxinaio (Чинаио)
• słowacki: (1.1) čínsky; (1.2) čínsky; (2.1) čínština ż
• szwedzki: (1.1) kinesisk; (2.1) kinesiska w
• ukraiński: (1.1) китайський
• włoski: (1.1) cinese; (2.1) cinese m

źródła: