Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

chińszczyzna

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

chińszczyzna (język polski)

chińszczyzna (1.3)
wymowa:
IPA: [xʲĩj̃ˈʃʧ̑ɨzna], AS: [χʹĩĩ ̯ščyzna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kultura chińska, język chiński; ogół tego, co chińskie
(1.2) pejor. przen. pot. wyroby niskiej jakości
(1.3) pot. danie kuchni azjatyckiej
(1.4) nadmierna grzeczność[1]
(1.5) pot. coś niezrozumiałego i trudnego
odmiana:
(1.1-5)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikchińszczyznachińszczyzny
dopełniaczchińszczyznychińszczyzn
celownikchińszczyźniechińszczyznom
biernikchińszczyznęchińszczyzny
narzędnikchińszczyznąchińszczyznami
miejscownikchińszczyźniechińszczyznach
wołaczchińszczyznochińszczyzny
przykłady:
(1.5) To dla mnie chińszczyzna.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Chiny nmos, Chińczyk m, chińczyk m, Chinka ż, Chineczka ż, chiński m, chińskość ż, schińszczenie n, schińszanie n
czas. schińszczyć dk., schińszczać ndk., schińszczeć dk.
przym. chiński
przysł. po chińsku, chińsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Witold Doroszewski (red.): chińszczyzna. Słownik języka polskiego PWN, 1958–1969. [dostęp 2014-07-31].
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=chińszczyzna&oldid=9545”