centrala

centrala (język polski)

centrala (1.2)

centrala (1.3)

centrala (1.4)

wymowa:

IPA: [ʦ̑ɛ̃nˈtrala], AS: [cẽntrala], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) główna siedziba jakiejś firmy lub instytucji

(1.2) budynek lub pomieszczenie kierujące łącznością

(1.3) telekom. urządzenie sterujące połączeniami telekomunikacyjnymi; zob. też centrala telefoniczna w Wikipedii

(1.4) muz. pot. bęben wielki

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	centrala	centrale
dopełniacz	centrali	central
celownik	centrali	centralom
biernik	centralę	centrale
narzędnik	centralą	centralami
miejscownik	centrali	centralach
wołacz	centralo	centrale

przykłady:

(1.1) Dariusz miał kłopot z wygenerowaniem raportu dla centrali.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.4) bęben basowy, bęben wielki, bęben taktowy, taktownik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. centrum n, centrowanie n, centrysta m, centralizacja ż

czas. centrować, wycentrować

przym. centralny, centrowy, centrystyczny

przysł. centralnie, centrowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) headquarters
• bułgarski: (1.1) централа ż; (1.3) централа ż
• hiszpański: (1.1) central ż, cuartel general m; (1.2) centralita ż; (1.3) centralita ż

źródła: