blask

blask (język polski)

blask (1.1)

wymowa:

IPA: [blask], AS: [blask] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jaskrawe światło

(1.2) światło odbite, poblask

(1.3) książk. świetność, gloria

(1.4) książk. przejaw, przebłysk

(1.5) pot. przen. ekspresja radości, szczęścia

(1.6) fiz. luminancja

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	blask	blaski
dopełniacz	blasku	blasków
celownik	blaskowi	blaskom
biernik	blask	blaski
narzędnik	blaskiem	blaskami
miejscownik	blasku	blaskach
wołacz	blasku	blaski

przykłady:

(1.1) Oślepił mnie blask reflektorów samochodu z przeciwka.

(1.2) Blask diamentów jest jedyny w swoim rodzaju.

(1.3) Blask targanego konfliktami imperium zaczął przygasać.

(1.4) Ujrzałem blask przychylności w oczach mej wybranki.

(1.5) Spójrz, jaka zadowolona, aż blask od niej bije.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jasność

antonimy:

(1.1) mrok

(1.2) cień

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. odblask mrz, poblask mrz, odblaskówka ż

przym. blaskowy, odblaskowy, poblaskowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) brightness, brilliance; (1.2) shine; (1.3) glamour
• arabski: (?) سنا ,شواظ
• esperanto: (1.1) brilo
• jidysz: (1.1) שײַן ż (szajn), ליכט ż/n (licht); (1.2) גלאַנץ m (glanc); (1.3) גלאַנץ m (glanc)
• osmański: (1.2) آب (âb); (1.3) آب (âb)
• rosyjski: (1.1) блеск m
• sanskryt: (1.1) दीप्ति ż
• ukraiński: (1.1) блиск m
• wilamowski (1.1) šȧjn m, śȧjn m

źródła: