Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

mrok

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

mrok (język polski)

mrok (1.1)
wymowa:
IPA: [mrɔk], AS: [mrok] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) brak wystarczającej jasności, światła, ciemna szarość, która pojawia się po zachodzie słońca, zgaszeniu światła lub wypełnia słabo oświetlone miejsca[1][2]
(1.2) przen. to, co otacza wydarzenia odległe, zapomniane, niewyjaśnione[1]
(1.3) przen. ciemne, złe strony charakteru, życia, historii, dziejów[1]
(1.4) st.pol. chmura[2][3]
odmiana:
(1.1-4)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikmrokmroki
dopełniaczmrokumroków
celownikmrokowimrokom
biernikmrokmroki
narzędnikmrokiemmrokami
miejscownikmrokumrokach
wołaczmrokumroki
przykłady:
(1.1) Mrok szary poczynał zalegać ulice, a chmura nad miastem zwieszona, milcząca (…)[4]
(1.2) Teraz, gdy w te mroki lat dawnych się wpatruję, coraz mi więcej rzeczy na pamięć przychodzi, które jakby mgłą były okryte[5].
(1.3) Pod krzyżem zgięta — w mroku rozpaczy / na ostrych głazach dusza się krwawi (…)[6]
(1.3) (…) stworzył poeta jeden z najpotężniejszych, jakie zna literatura, symboli błądzeń duszy w mroku niewiedzy (…)[7]
składnia:
kolokacje:
(1.1) zapada / nastaje mrok
(1.3) mrok duszy
synonimy:
(1.1) zmierzch, zmrok, szarówka, ciemność, cień; pot. ciemnica; przest. ćma
antonimy:
(1.1) światło
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) półmrok, czerń, zaciemnienie
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pomroka ż, zamroczenie n, mroczność ż, zmrok m
czas. mrocznieć ndk., mroczyć ndk., zamroczyć dk.
przym. mroczny
przysł. mrocznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło mrok w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło mrok w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ 2,0 2,1 J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, Słownik języka polskiego, Warszawa 1902, tom 2, s. 1059.
  3. ↑ J. Karłowicz, Słownik gwar polskich, Kraków 1903, tom 3, s. 193.
  4. ↑ Józef Ignacy Kraszewski: Djabeł
  5. ↑ Józef Ignacy Kraszewski: Kunigas
  6. ↑ Tadeusz Miciński: Zofia Casanova
  7. ↑ Stefan Kołaczkowski: Twórczość Jana Kasprowicza

mrok (język dolnołużycki)

wymowa:
IPA: [mrɔk]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) chmura
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w papierowych słownikach lub wiarygodnych słownikach online. Jeśli znasz dolnołużycki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=mrok&oldid=73581”