Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

baklawa

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

baklawa (język polski)

baklawa (1.1)
wymowa:
IPA: [bakˈlava], AS: [baklava]
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. rozpowszechniony w kuchni tureckiej, ormiańskiej, bułgarskiej i bałkańskiej deser z ciasta półfrancuskiego przełożonego warstwami pokrojonych orzechów (włoskich lub migdałów) z cukrem lub miodem, polewanego lukrem lub syropem i posypywanego tłuczonymi, niesolonymi orzeszkami pistacjowymi; zob. też baklawa w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbaklawabaklawy
dopełniaczbaklawybaklaw
celownikbaklawiebaklawom
biernikbaklawębaklawy
narzędnikbaklawąbaklawami
miejscownikbaklawiebaklawach
wołaczbaklawobaklawy
przykłady:
(1.1) Wewnątrz mówiło się po francusku i jadło ptifurki, lecz także turecką baklawę, rosyjskie pirożki, wiedeńskie strudle – przegląd najważniejszych w Rumunii wpływów kulturowych[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) baklava[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) tur. baklava[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Błażej Brzostek, Paryże Innej Europy, 2015.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło baklawa w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Maciej E. Halbański, Leksykon sztuki kulinarnej, wydanie III, Wydawnictwo „Watra”, Warszawa 1987, s. 16.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=baklawa&oldid=53013”