bój

bój (język polski)

wymowa:

IPA: [buj], AS: [bui ̯] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) starcie zbrojne walczących stron

(1.2) zacięty spór, gwałtowne starcie

(1.3) sport. jedno podejście do sztangi wykonywane w podnoszeniu ciężarów (rwaniu albo podrzucie)

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) rozk. 2 os. lp zob. bać się

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bój	boje
dopełniacz	boju	bojów
celownik	bojowi	bojom
biernik	bój	boje
narzędnik	bojem	bojami
miejscownik	boju	bojach
wołacz	boju	boje

przykłady:

(1.1) Myśl nowa blaski promiennymi • Dziś wiedzie nas na bój, na trud.

(1.3) Zawodnik nie zaliczył tego boju.

(2.1) Nie bój się, jestem przy tobie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zażarty / krwawy bój • stanąć do boju • plac boju • bój na śmierć i życie • rwać się do boju

synonimy:

(1.1) walka, bitwa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. boisko n, bojownica ż, bojowanie n, bójka ż, pobojowisko n, bojownik m, bojowniczka ż, bojówki, bojowość ż, bojowiec m, bojówka ż, bojówkarz m, bojówkarka ż

przym. bojowy, bojówkarski, bojówkowy

przysł. bojowo

związki frazeologiczne:

boje homeryckie

etymologia:

(1.1) prasł. *bojь

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fray, combat
• arabski: (1.1) قتال
• rosyjski: (1.1) бой m
• sanskryt: (1.1) आयोधन
• ukraiński: (1.1) бій m
• włoski: (1.1) lotta ż, battaglia ż, combattimento m

źródła: