zagranica

zagranica (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌzaɡrãˈɲiʦ̑a], AS: [zagrãńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) terytorium położone poza terytorium państwa, o którym mowa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	zagranica
dopełniacz	zagranicy
celownik	zagranicy
biernik	zagranicę
narzędnik	zagranicą
miejscownik	zagranicy
wołacz	zagranico

przykłady:

(1.1) Obroty handlowe Polski z zagranicą rosną z roku na rok.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zagraniczniak mos, zagranicznik mos

przym. zagraniczny

przysł. za granicą

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. za granicą < pol. za + granicą

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) foreign land, abroad, overseas
• baskijski: (1.1) atzerri, erbeste
• czeski: (1.1) cizina ż
• dolnołużycki: (1.1) wukraj m
• duński: (1.1) udland n
• esperanto: (1.1) eksterlando, alilando
• hiszpański: (1.1) extranjero m
• islandzki: (1.1) útlönd n/lm
• japoński: (1.1) 外国 (がいこく, gaikoku), 海外 (かいがい, kaigai)
• jidysz: (1.1) אויסלאַנד n (ojsland)
• niemiecki: (1.1) Ausland n
• norweski (bokmål): (1.1) utland n
• nowogrecki: (1.1) εξωτερικό n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) заграница ż
• słowacki: (1.1) cudzina ż
• szwedzki: (1.1) utland n
• tajski: (1.1) ต่างประเทศ (dtàang bprà.tâyt)
• ukraiński: (1.1) закордон m
• węgierski: (1.1) külföld
• włoski: (1.1) estero m

źródła: