wioślarka

wioślarka (język polski)

wioślarki (1.1)

wioślarki (1.2) - (Daphnia pulex, Rozwielitka wielka)

wioślarki (1.2)

wymowa:

IPA: [vʲjɔ̇ɕˈlarka], AS: [vʹi ̯ȯślarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sport. kobieta uprawiająca wioślarstwo; taka, która wiosłuje

(1.2) zool. drobny skorupiak słodkowodny mający dwuczęściową skorupkę i rozwiniętą drugą parą czułków służących do pływania; zob. też wioślarki w Wikipedii

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wioślarka	wioślarki
dopełniacz	wioślarki	wioślarek
celownik	wioślarce	wioślarkom
biernik	wioślarkę	wioślarki
narzędnik	wioślarką	wioślarkami
miejscownik	wioślarce	wioślarkach
wołacz	wioślarko	wioślarki

przykłady:

(1.1) Wioślarka posługuje się dwoma wiosłami osadzonymi w dulkach, siedząc plecami do kierunku ruchu łodzi.

(1.2) Wioślarka pływa przy użyciu drugiej pary czułków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiosło n, wioślarstwo n, wiosłowanie n

forma męska wioślarz m

przym. wioślarski, wiosłowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Zwierzęta

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rower, oarswoman; (1.2) water flea
• duński: (1.1) roer w
• esperanto: (1.1) remistino
• francuski: (1.1) rameur
• niemiecki: (1.1) Ruderin ż
• rosyjski: (1.1) гребчиха ż
• ukraiński: (1.1) веслувальниця ż

źródła: