skorupiak

skorupiak (język polski)

wymowa:

IPA: [skɔˈrupʲjak], AS: [skorupʹi ̯ak], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. przedstawiciel podtypu stawonogów, prowadzących w większości wodny tryb życia, posiadających dwugałęziste odnóża (z wyjątkiem pierwszej pary czułków), charakterystyczną budowę stadiów larwalnych i genotyp

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	skorupiak	skorupiaki
dopełniacz	skorupiaka	skorupiaków
celownik	skorupiakowi	skorupiakom
biernik	skorupiaka	skorupiaki
narzędnik	skorupiakiem	skorupiakami
miejscownik	skorupiaku	skorupiakach
wołacz	skorupiaku	skorupiaki

przykłady:

(1.1) W jaki sposób oddychają skorupiaki?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skorupa ż, skorupka ż, skorupnik m, skorupienie n, skorupniak mrz

czas. skorupieć ndk.

przym. skorupowy, skorupkowy, skorupiakowy, skorupiasty, skorupowaty, skorupiany

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Nazwa całego podtypu (a dawniej gromady) zwierząt to forma w liczbie mnogiej: skorupiaki (Crustacea).

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crustacean
• baskijski: (1.1) krustazeo
• fiński: (1.1) äyriäinen
• francuski: (1.1) crustacé
• hiszpański: (1.1) crustáceo m
• interlingua: (1.1) crustaceo
• łaciński: (1.1) crustaceum n, forma taksonomiczna Crustacea lm
• rosyjski: (1.1) ракообразное n
• szwedzki: (1.1) skaldjur n
• włoski: (1.1) crustaceo m

źródła: