tercjarz

tercjarz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. członek jednego z katolickich stowarzyszeń świeckich, tzw. „zakonów tercjarskich” (zakonów trzecich); zob. też tercjarze w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tercjarz	tercjarze
dopełniacz	tercjarza	tercjarzy
celownik	tercjarzowi	tercjarzom
biernik	tercjarza	tercjarzy
narzędnik	tercjarzem	tercjarzami
miejscownik	tercjarzu	tercjarzach
wołacz	tercjarzu	tercjarze

przykłady:

(1.1) W szeregach tercjarzy pojawiało się coraz więcej znanych i wielkich osobistości, a coraz mniej osób świętych.

(1.1) Skoro świt brat tercjarz napalił w piecu i poodmykał okiennice.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zakonnik świecki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tercjarstwo n, tercja ż, tercet m, tercjan m, Tercjusz m

forma żeńska tercjarka ż

przym. tercjarski, tercjowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. tertius → trzeci, trzeciorzędny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tertiary
• hiszpański: (1.1) terciario m
• włoski: (1.1) terziario m

źródła: