okiennica

okiennica (język polski)

okiennica (1.1)

niebieskie okiennice (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɔcɛ̇̃ɲˈːiʦ̑a], AS: [oḱė̃•ńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• gemin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rozchylane na boki zamknięcie okna w postaci skrzydła, służące do zabezpieczania lub zacieniania okna od zewnątrz; zob. też okiennica w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	okiennica	okiennice
dopełniacz	okiennicy	okiennic
celownik	okiennicy	okiennicom
biernik	okiennicę	okiennice
narzędnik	okiennicą	okiennicami
miejscownik	okiennicy	okiennicach
wołacz	okiennico	okiennice

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. okno n, okienko n

przym. okienny, okiennicowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shutter, window shutter
• białoruski: (1.1) аканіца ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) акеньніца ż, вакеньніца ż
• esperanto: (1.1) ŝutro, kovrilo, klapŝutro, fenestrokovrilo
• kaszubski: (1.1) òczelnica ż
• nowogrecki: (1.1) παραθυρόφυλλο n
• rosyjski: (1.1) ставень m
• ukraiński: (1.1) віконниця ż

źródła: